Geçen hafta Cuma günü de yazımın olması gerekiyordu ancak aşırı yoğunluktan dolayı yazamadım. Yazabilseydim elbette ki konum 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız olacaktı.
Yoğunluktan yetiştirememiş olmam tabi ki bu önemli konuyu yazmayacağım anlamına gelmez.
Bir Cumhuriyet kadını olarak son nefesime kadar ülkemi, vatanımı, toprağımı ve tabi ki de Cumhuriyetimizin savunuculuğunu her daim yapacağım ve bu konuda büyük bir zevkle önce çocuklarıma dahası tüm gençlere de örnek olma yolunda devam edeceğim.
Dönelim konumuza…
Büyük bir imparatorluktan, yıkılma sürecine gerileyen bir Osmanlı…
Üç kıtaya hâkim olmuş, bir o kadar da hâkimiyet kurduğu bölgeler varken dahası zafer üstüne zaferler kazanılmışken yıkılma sürecine gerileyen bir imparatorluk.
Nedeni çok açık.
Yetersiz/yetkinsiz/donanımsız padişahların/yöneticilerin başa geçmiş olması. İkinci en büyük sebep ise dönemin koşullarına ayak uydurulamamış olunması. Her şeyin başlangıcı hiç şüphesiz Sanayi Devrimi ve dolayısıyla endüstrileşme olduğunu söylemek hiç de zor değil. Osmanlı gerileme dönemlerine adım adım yaklaşırken Avrupa’nın altını bularak zenginleşmesi, Sanayi Devrimi, endüstrileşme, seri üretim dönemiyle kitle üretiminin başlaması bunlar hiç tesadüf değil.
Çünkü Avrupa bazı konularda bizden çok önce başlamıştı. Evet, bazı konularda geriden gelmiş olabilirler ama şu bir gerçek ki beklenenden çok daha fazla ilerleme kaydetmeyi de başarmış oldular. Matbaanın bize Avrupa’dan 300 yıl geriden gelmesi en büyük eksiğimizdi. Zaten donanımlı yöneticiler olmamaya başlamış bir de üstüne okumamışlığın çok olması dönemin koşullarına ayak uydurmayı daha da güçleştirmişti. Avrupa’ daki modernleşme hareketleri belli birikimlerin ürünü olarak ortaya çıkarken; Osmanlı da maalesef mecburiyetlerin bir sonucu olarak gelişmiş.
Nasıl yani!
Şöyle ki, Avrupa belli birikim, donanım ve imkânların sonucu modernleşme sürecine başlama ihtiyacı duymuş.
Yani sanayileşme ile beraber buhar makinesinin icadı, telgraf, radyo deneyimlerken…
Bizdeki durum; yeni fetihlerin azalması buna bağlı ganimetlerin azalması ve zaferler elde edilmediği için Yeniçeri Ocağı’nda de meydana gelen huzursuzluklar vs.
Devlet gerileme dönemine evrilirken değişimi bir zorunluluk olarak görmüş; bu yüzden de tazminat, ıslahat fermanları ilan edilerek iyileştirilme yapılmak istenmiş ki zaten modernleşme hareketinin ilk somut hareketi askeriye için yapılan Tazminat fermanıdır ama maalesef bu girişimler gerileme sürecine etki edememiş. Çünkü ne devlet olarak ne de halk olarak bu değişime ayak uyduracak bilince sahip olunamamış.
İşte bu nedenle Avrupa’da başlayan modernleşme süreci biz de istenildiği gibi uygulanamamış. Bunun neticesinde yıkılan Osmanlı yerine yeniden kurulan, donanımlı bir lider tarafından ayağa kaldırılan ve medeniyet seviyesine değil; medeniyet seviyesinin de üzerine çıkarılmak istenen bir ülke kuruldu.
İşte bu yüzden donanımlı bir liderin önemi bir kez daha anlaşılıyor. Osmanlının yıkılmasının en büyük nedeni eğitimsiz, yetkinsiz, yeteneksiz olduğu kadar; yıkılmak üzere olan bir devletten yep yeni bir devleti kurmayı başaran da donanımlı-yetkinlik sahibi ve çağdaş bir liderden geçti.
Kazanılan zaferlerle birlikte yepyeni bir devlet kurmayı başaran ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ün başarısının arkasında yatan en büyük etken donanım, bilgi, yetenek sahibi olmasıydı. ( Bu konuyu Cuma günkü yazımda detaylı anlatacağım.) Dahası ileri görüşlü olmasıydı ki bu yönü de bilgisinden, donanımından ileri gelmekteydi.
Cumhuriyetimizin 99. yılını kutluyor olmamız asla tesadüf değil; aksine bu tecrübe ve bilgi donanımından ve atalarımızın savaş meydanlarında göstermiş olduğu azimden/fedakârlıklardan ileri geliyordu.
Hani çok meşhur bir söz vardır “Başarı, asla tesadüf değildir.” diye. İşte buna en güzel örnek kazanılan bu zaferlerle tekrar ayağa kalkması sağlanan yeni Türkiye Cumhuriyeti Devleti’dir.
Bayramımız kutlu ve daim olsun…
