Her defasında masaya yatırılıyor. Üzerine uzun uzun tartışmalar yapılıp, çözüm önerileri sunuluyor. Günlerce saatler süren canlı yayınlar, haberler vs. yapılıyor ama “Elde ne var.” diye dönüp bakınca koskocam bir sıfır…
Yani her kaza olduğunda aynı meseleler üzerinden konuşuluyor lakin sonuç hep aynı.
Değişen hiçbir şey yok.
İşte bu bizim ikiyüzlülüğümüzdür.
Evet evet yanlış okumadınız ikiyüzlülük.
Üzülüyoruz, sitem edip ahkâm kesiyoruz ama iki gün geçmeden de unutuyoruz.
Bu benim için de geçerli!
Bu kaza hakkında yazılar yazdım, önlem alınmasını, ağır cezalar verilmesini istedim ama ya sonra?
Utuyorum/unutuyoruz/unutmaya da devam edeceğiz….
Zaten insan kelimesinin anlamı ‘unutan’ değil miydi?
Öyle ya, “ Unutmasak bu kadar acıyla nasıl yaşardık.” demek kolay olsa da tekrarının yaşanmaması için bazı acıların unutulmaması gerekmez mi?
Bugün yazıyorum, eleştiriyorum, artısıyla eksisiyle ortaya dökmeye çalışıyorum ama yarın olduğunda,ben de dâhil bu faciayı unutacağız
Yakın zamanda Soma maden faciasında yaşandığı gibi…
Davanın peşine düşülmediği gibi düşenlere de bedel ödetilecek( Sona Av.Can Atalay, Av. Selçuk Kozağaçlı örneğinde olduğu gibi)
Son 20 yılda 1969 madenci bu kazalara yeterli önlem alınmadığı için hayatlarını kaybettiler ve biz, 1969 can kaybettiğimiz halde 1969 kez unuttuk.
Gerçekten unutmamış olsaydık; bugün yaşanan bu faciayı(cinayeti)tekrar konuşuyor olmazdık.
