Çınar’ın asaletin, Ceviz ise bencilliği temsil eder.
“Asıl Usta, Usta Yetiştirendir”.
Evet…
Bir dostum önerdi.
Ben yazıyorum.
Dostlar sağ olsun.
Kilitlendik… Çoktandır yazmıyordum. Niye yazmıyorsun dedi: İş yoğunluğu yerini atalete bıraktı!
Dost acı söyledi, bize düşen tatlılıkla anlatmak olacak inşallah.
Çınar Ağacı; Geçmişi günümüze taşır yani irrasyoneldir.
“Ceviz Ağacı” ise yaşamımızda göreceğimizi veya görmek istediğimizi canlandırır.
Onun için ceviz günümüzde ve hayatımızda rasyonel yer bulur.
Tarih, Çınar Ağacıdır.
Gölgesinden faydalanırız.
Ceviz ise, hem kendisinden hem de ilişkilerinden faydalanırız.
Tıpkı siyaset gibi, günlük hayatımızı geleceğe bağlar.
Onun için yönetilenler; yöneticilerin kendilerinden sonra kendisini kime emanet edeceğini merak eder. Lakin yöneticiler ceviz ağacı gibi kendi dibinde ot yetiştirmezler.
Bu siyasetin doğası mıdır?
İnsanın kendi karakterini siyasete bulaştırmasıdır.
O ayrı bir mevzu bahis.
Asıl olan yaşanandır.
Yani ceviz ağacının bencilliğidir.
Biz biliriz ki; ceviz ağacının bunda suçu yoktur.
Yaratanın ona verdiği görevi zikrediyor.
Biz kendi ilişkimiz açısından bakar ve deriz ki; Ceviz Ağacının dibinde ot bitmiyor!
Kendinden sonra birini yetiştirmeyenlere de ceviz ağacı benzetmesi yaparız.
Bu benzetmese hatalı değiliz, maksadımız yaratanın bize sunduğu nimeti aşağılamak değil ondan ibret almaktır. O zaman siyaset kurumuna düşen görev ceviz ağacının altında beklememesi toplumun ihtiyacını karşılayacak çınar ağaçları bulmalıdır. Burada topluma da sorumluluklar düşüyor. Yeni bir çınar ağacı arayan siyasetçiyi tu-kak yapmadan veya zil takıp peşine düşmeden, siyasetçiye çekirdek kadrosunu kurması için zaman tanınmalı ve siyasetçinin bu kadrodan sonra Sosyo-Siyasal bir zaman dilimini gözetmesini beklemektir.
İşte burada önümüze bir paradoks çıkıyor.
Siyasetçi mi? Ceviz Ağacı mı? Siyaset Kurumu mu?
Her halükarda Ceviz Ağacı inkâr edilemez!
Siyasetçi, Ceviz Ağacının altından uzaklaşanları lanetlemeden ve kendini inkâr etmeden siyasetin doğal mecrasında akmasına katkı sağlamaktır.
Ceviz Ağacının altında yaşlananlar liderin ölümünden sonra toplumu stabilleştirerek gerilemeyi kronikleştirir. Siyasetçinin topluma faydası hayattayken bu bayrak değişimine paradigma içinde çözüm bulmalı aksi takdirde toplum bunun acısını çeker…
Bizim, tarihe göre kısa sayılacak demokratik siyaset geleneğimiz bu örneklerle doludur.
Kimi liderler öldürülerek, kimi pasifleştirilerek bu bayrak değişimi akamete uğratıldı…
Eğer bir siyasetçi, siyasetin doğasında bulunan çift yönlü özellikleri sadece kendi lehine kullanırsa kendisini başarılı zannederek ceviz olmaktan kurtulamaz veya toplumun lehine kullanıp bu bayrak değişimini doğal mecrasından çıkmadan yönetebilmek yazmak kadar kolay değil…
Sağlıcakla kalınız…
