Önceki yazımı şu cümle ile bitirmiştim. Yani devletin temel organları: maliye, ordu ve dış işlerini kurumsallaştırmak sonra bu kurumları siyaseten organize, senkronize ve uyumlu şekilde yönetmektir. Burada karşımıza şu soru çıkıyor. Kurduğumuz devleti nasıl koruyacağız veya nasıl yıkarlar.
Bunu cevabı nettir. Hangi sıralama ile kurulmuşlarsa tekrardan aynı sıralama ile yıkılır. Bu insan ve insanlığın temel ihtiyaçlarının sıralamasının kurumsallaştırmaktır. İnsan önce açlık, sonra barınma ve devamında varlığını kabul ettirmek ister.
Bir insanı değersizleştirmenin somut yansımasıdır: “açlık”.
Rahmetli dedem Bekir Çavuş şöyle dua ederdi:
“Ya rabbi! Bizi açlık ve namus ile terbiye etme!”
Devletin kurulma aşamalarına örnek olarak, İslam devletine bakalım;
Hz. Muhammed (sav)’in Medine’de ilk yaptığı işlerden başında, Mekke (Muhacir) ile Medinelileri (Ensar) bire-bir eşleyerek, bireysel temel ihtiyaçlarını garanti altına almak sonra toplumsal ihtiyaç için kendilerine/değerlerine uygun pazar inşa etmek.
Devletin yıkılmasına örnek olarak ise Osmanlıya bakalım:
Osmanlı ilk darbeyi kapitülasyon ile son darbeyi ise hilafetin kaldırılmasına kadar vardı. Kapitülasyonlardan sonra askeri alanda reformlar((yersen)) sonra Tanzimat ile siyasi reformlar yapıldı. Savaştan sonra ordu dağıtıldı, en nihayetinde hilafeti kaldırarak 600 yıllık devleti yıktılar.
Yerine kurulan T.C.’ nin kurulma aşamalarına bakarsak, bu sefer tekrardan başa dönüyoruz.Bu yapılanmaların tek ve en büyük/önemli farkı; bütün bunların dış kontrollü olmasıdır.Yani; yerli ve milli değildir! Şöyle ki; önce devlet borçlandırıldı, sonra yerli ve milli değerler üzerine kurulan/koruyan ordular dağıtıldı ve meşruiyetinin sembolü meclis (1. Meclis) dağıtıldı.Onların yerine
Dış İlişkiler: CHP (Eylül/1919)’da,
Savunma: Kuva-i Milliye (Ekim 1919)
Maliye: İzmir İktisat Kongresi (Şubat 1923)
Dikkatli bir bakış; Hepsinin 29 Ekim 1923’ten önce kurulmuş olduğunun fark eder!
Tamam, mı, devam mı?
Sağlıcakla kalınız…
