15 Temmuz darbe girişimi, kovid-19, seller, afetler, depremler… gizem ve komplo teorileri.
Şirazemiz kaydı. Eski biz olamadık bir türlü. Meğer kendimizi yoklukta ve darlıkta hissettiğimiz o geçmiş seneler ne kadar güven, ne kadar bolluk, ne kadar ferahlık dolu yıllarmış.
Eski zamanların en tehlikeli insanları ateşle ediyordu dans şimdi herkes günde yaşıyor bir kaç türbülans.
Ve seçim ama ne seçim? İneksiz bir dünya, insansız bin hülya. Yapay et, yapay süt, yapay insan… Düşmanlar yaşamıyor bir türlü nisyan.
Bu kadar kritik bir dünyada bu kadar önemli değişim ve dönüşümler olurken bizler hala adaylarımızın niteliği, liyakatı, gelişmişliği ve kapasitesi yerine sadece niceliğini ve kimin neci olduğunu konuşmaktan öteye gidemiyoruz.
Geldiğimiz noktada hiç bir aday adayı kendisindeki yeterliliğe, kendisindeki kapasiteye bakmıyor. Kimisi hem Elazığ’da hem Ankara’da dayı buluyor. Kimisi sadece Ankara’da dayıyla işi halle kalkıyor. Allah’tan korkun bu nasıl bir zulüm. Bir firma bir muhasebeci alırken diplomasına ve yeteneklerine bakıyor, çaycı alırken el temizliği, el çabukluğu ve edebine bakıyor baş vuranda hangi pozisyona baş vuracaksa kendisini ona göre çek ediyor…
Milletvekili olacaksanız hiç bir kriter gerekmiyor. Astarınız kalın olsun aklı, edebi, birikimi, tecrübeyi boş verin. Boyun posun dahi önemi hiç yok artık.
İktidarın deprem politikası iyi kötü belli ama muhalefetin ne konut projelerini ne deprem politikasını bilmiyoruz.
Muhalefet iktidarı despotlukla, hırsızlıkla, tarafgirlikle suçlarken iktidar muhalefeti vatan hainliği ve beceriksizlikle itham ediyor.
Bizler seçmen olarak bocalıyoruz. Seçime yaklaştıkça zihnimiz kargaşa ve karmaşaya esir oluyor. Cahil cesaretimizle cehaleti hakim kılmak için var gücümüzle mücadele veriyoruz.
Halbuki aylar öncesinden tarafı olduğumuz partilerin yeni dönemde daha kusursuz olması adına doğru kişilerle, doğru platformda, doğru biçimde hareket edecekleri umuduyla dolup taşıyorduk. Ülkeye müdahil olamayız ama şehrimizde doğruların yapılması için üstümüze düşene ne pahasına olursa olsun insiyatif alacağımıza inanıyorduk. İçimizden ısrarla Elazığ’da çok sevilen ve zat-ı alilerine çok değer verilen Cumhurbaşkanımızı bir çok sahtekâr ve bir kaç dalkavukun eline bırakmamayacağımıza inanıyorduk.
Ne oldu peki? Hiç bir şey. Hep aynı tatava hep aynı numara.
Şehrimizdeki konumu, etkisi, yetkisi ve görevi, bu şehre sundukları hizmetleri ile Cumhurbaşkanımızın ve Ak Partinin gönüllerde yer etmesini sağlamak olan kişiler kendi geleceklerini sağlama almak için pervasızca harama hile kattılar. Adeta partililerin, delegelerin, yetkililerin gözlerinin içine baka baka halka parmak salladılar. Bu şehrin geleceğini biz dizayn edeceğiz diye etrafa umutsuzluk lanse ettiler.
Siyaset nankör mü yoksa biz mi körüz bilmiyorum. Yollarımıza bir avuç yama yapamayanlar siyasete yol yaptılar. Şehrimizin caddelerini işgale esir edenler siyasette bulvarlar açtılar.
Hayretler içerisinde siyasi ikbalini her şeyin bu kişilerin geleceklerini aydınlatmak için insanı ve şehri nasıl yaktıklarını izledik. Şehrin bu duruma düşmesine sessizce seyirci kalanları da zihnimize not ettik.
Maddenin, metanın ve gücün küreselleştiği, erdemin insanlığın gücünü yitirdiği bu dönemde yaptıklarımızla insanlığa atom bombası atanlardan olmayalım. Kimsenin geleceğiyle kendi siyasal konumumuz için oynamayalım gençlerimizin, çocuklarımızın, insanımızın yarınını karartmayın. Dünyada ahlaksızların insanlığa ağır gelmesini sağlamayalım.
Her seferinde iyiye değişim ve eksikleri giderme adına filizlenen umutlarımızı kırmayın. Gün gelir bizler gitmiş oluruz.
Son olarak Cumhurbaşkanımızın Elazığ konuşmalarında dediklerine uyacağız “ Şimdiden koltuk kapma sevdasında olanlara ve çözüm üretmeyenlere oy vermeyeceğiz. “
Bizler de Cumhurbaşkanımızdan “ Bu şehrin aday adayları arasında şimdiden koltuk kapma sevdasında olanlara ve çözüm üretmeyenlere adaylık verilmemesini “ istirham ediyoruz.
