“Çok kıymetli takipçilerim, değerli okurlarım, sizlerle her hafta olduğu gibi bugünde insanı, insanlığı ilgilendiren yeni bir konu ile tekrar buluşmanın mutluluğunu yaşıyorum.
“Kıymetli okurlarım
“insan ilişkilerinin Temel taşlarından en önemlisi vefadır. Vefa bir insanın kişiliğini yansıtan en önemli özelliklerden biridir. Vefalı insan zamanında ona yardım eden ve destek olan insanları unutmaz ve her zaman onun iyiliğini düşünür. Vefa sayesinde insanlar birbirlerine daha fazla bağlanır. Vefa bir insan için en önemli duygudur. Vefalı olmak için özel bir yeteneğe gerek yoktur. Dostları ve aileyi sürekli yoklamak, onların durumlarını sormak ve bir sıkıntıları varsa bunu gidermek vefalı olmak için yeterlidir. Evet vefa, kadir kıymet bilmek, sevgi dostluk ve bağlılıkta sebat etmek, riyakarsız sevenleri, bizlere iyiliği dokunanları unutmamak, vefalı olanlarla ilgiyi kesmemektir. Şöyle bir düşünürsek Zaman akıp giderken, dostluğu baki kalan kaç dostumuz var acaba? Arayıp sorduğumuz, özleyip aradığımız kaç dost var acaba? Dünyada pek çok değeri yitirdik. Vefa da o değerlerden, hasletlerden sadece birisi. Vefa, İnsanı insan, toplumu toplum yapan bir güzelliktir. Vefa, dostlar arasında, arkadaşlar, kardeşler arasında olmazsa olmaz bir haslettir..Vefa duygusu, bir sorumluluk duygusu ve vicdan meselesi olması nedeniyle, her yüreğin taşıyamayacağı ağır bir yüktür. Hamuru ve mayası sağlam olan güzel ahlak mücadelesi veren temiz insanların erdemlerindendir. Şöyle bir etrafımıza baktığımızda vefakâr insan yok denecek kadar azalmıştır. Vefakâr olmak genelde eziyet gibi algılanır. Yüreğinde sevgiyi taşımayana Zor gelir..Vefasız insanların özelliği bencil olmalarıdır. Kendi menfaati keyif ve rahatından başka hiçbir şeyi düşünmezler. Tabiki rahatları bozulmasın diye hasetçiligi nedeniyle Yaptıkları her şeyin sonu kendi menfaatlerini sürdürmeleriyle bağıntılıdır. Böyle insanlarda ne merhameti ne de sevgiyi göremezsiniz. Zaman geçtikçe anlarsınız ki insanı insan yapan vefası dır. Vefasız birinin Dünyayı da ayağının altına serseniz o işine gelmeyen tek bir durumda sanki hiçbiri yokmuş gibi bir duruş sergiler. Çünkü onun istediği olmadıysa hiç kimsenin istediği olmamalı, huzuru olmamalı, diyede bir haset hastalığı vefasızlığı ile birlikte hareket eder..
“Kıymetli okurlarım;
“Nankör insanlar yapılan her şeyi kendisine hak görür. Vefasız insanların çoğu maalesef güzel ahlaka da sahip değillerdir. Bu yüzden de diğer ahlaksızlıklara karşı direnci zayıf olur. Vefasızlık münafığın hasleti, vicdansızın, bencilin, nankör ve kadir bilmezin ahlakıdır… Ve hepimiz çok iyi biliriz ki kafirin küfrünün en büyük sebebi, binlerce cinayetten daha büyük cinayet olan adaletsiz düşüncesidir… Ve sonsuz denecek kadar nimetleri görmemezlikten gelen vefasızlık ve nankörlüğüdür!..Yani daha açığı, nanköre yedirseniz içirseniz, sırtınızda taşısanız, yaranamayacağınız gibi tam tersi size olan düşmanlığını artırmaktan başka hiçbir şey yapmış olamazsınız… Böyle bir düşünce sistemine insanı ne itebilir ki; Ben adaletsizlik, merhametsizlik; vefasızlık diye düşünüyorum. Vefasızlık ve merhametsizlik, Nasıl bir anlayıştır ki yedirseniz içirseniz dahi daha fazla düşman olabiliyor. Ya da yaptığı bir hatayı görmemezlikten geldiğinizde ya da bir ayıbını örttüğünüzde daha da arsızlaşabiliyor. Hakikaten düşündüğümüzde, bu dünyanın çilesi nankör vefasız ve Hasetçilerle uğraşmaktır diyebilirim. En kötüsü de bu gafillere hiçbir zaman ne yaptıklarını nerede durduklarını bir türlü anlatamayacağımızdır. Vefa gibi bir ahlak ise ancak çok kaliteli insanlarda var olur ve bu kıymetli değer hep korunmalıdır. Günümüzde vefa öyle kimsesiz ve anlamsız bırakılmış ki en olmadık vefa yoksunu insanların ağzında dolandığını görebilmekteyiz.
“Kıymetli okurlarım;
“Hepimizde İyi biliriz ki; Vefalı bir insan etrafındaki bir çok insanın kahrını eziyetini çekmek zorunda kalır. İnsanlar o kadar vahşileşmiş durumdadır ki bir tane vefalı insan görseler sömürmeye, ondan faydalanmaya, çalışırlar. Bu da bize vefalı insanların kendi kıymet ve değerlerini bilmesi gerektiğini, ne olursa olsun ölçülü olup kendini insanlara ezdirmemesi gerektiğini gösteriyor. Allah insanlara güzel ahlakı sömürülsünler diye değil, kendisine yakınlaşma vesilesi olsun diye, örnek alınsın diye, ilişkilerimiz sağlıklı olsun diye yaratmış ve vermiştir.. Vefa sorumluluk duygusudur. Vefanın can bulduğu yer ise yaradana vefa dır. Biz Elhamdülillah Müslümanız diyorsak, Allah’a bir söz veriyoruz demektir. Biz vefasız da olsak, Allah bizi hiç unutmuyor. Kimi zaman gazabıyla, kimi zaman muhabbetiyle, kendini bize ve bizi bize hatırlatıyor. Ancak biz bizi yoktan var eden, her lezzeti tattıran, başımıza gelecek amansız hastalıklardan tutun da koca afet felaketlere kadar; bir insanın, kendi beynimizin, şeytanın, nefsimizin bizi kendi elimizle sokacağı her türlü beladan, en sevdiklerim dediğiniz insanların bir anda canavarlaşmasından ve hayatımızın cehenneme dönmesine kadar daha sayacağımız binlerce beladan Allah bizi korurken biz alabildiğine nankör olabiliyoruz. Bize var olma şerefini tattırıp bir sürü güzel duyguyu yaşatan; dokunarak, görerek, duyarak, tat alarak, koklayarak bize keyif ve lezzet aldıran Allah’a nankörlük ediyoruz…
“Sonuç olarak;
“Zaman bize vefasızlık yapmadan biz önce kendimize vefalı olalım. Vefalı olmamız gerekenlere karşı da vefasızlık etmeyelim ki, bize de vefa eden olsun. Vefa duygusu gelişmiş insanlar çevrelerinde sevilir ve saygı duyulur. Vefalı insanlar başkalarından da vefa görür ve ileride onun başına bir zarar geldiği zaman diğer arkadaşları ona yardım etmek için yarışır. Çünkü vefalı insan onların zor gününde onların yanında olmuş insandır ve insanlar bunun karşılığını en iyi şekilde vermek isterler. İşte vefa duygusu insanlar arasındaki bağı bu kadar kuvvetlendiren güzel bir duygudur. En önemlisi de evet, bizim en büyük vefasızlığımız bazı zamanlarda yoğun olarak hissettiğimiz ama hemen akabinde unuttuğumuz, üstü örtülü de olsa ucundan kıyısından tattığımız Allah sevgisinin peşinden koşmamak, Allah ile aramızdaki ahde vefa kullara da vefa etmekle başlar ve kendini gösterir. Vesselam……
“Bir diğer hafta başka güzel konularda buluşmak dileğiyle….
“Kul Selahaddin CANPOLAT”
