Bugün, fert, toplum ve insanlık olarak ağır bir imtihandan geçiyoruz.
Hak, hukuk, ahlak, vicdan ve merhamet gibi insanı insan yapan değerler; işgalci siyonist zalimler ve destekçileri tarafından ayaklar altına alınmaktadır.
Filistinli kardeşlerimiz yaklaşık bir asırdır kendi vatanlarında baskı, esaret ve zulüm altında yaşamaya mahkûm edilmiştir.
Bugün de Gazze’de kadın, çocuk, yaşlı demeden dünyanın gözü önünde büyük bir soykırım yapılıyor!
Dünyanın gözü önünde vahşice gerçekleştirilen cinayetlere seyirci kalmak hatta destek olmak, bütün insanlığın ayıbıdır.
Ülkemiz, dinimiz, dilimiz, ırkımız ne olursa olsun böyle bir katliama karşı çıkmak insan olmanın gereğidir.
Zulüm nerede işlenirse işlensin zalime dur demek insan olarak hepimizin mesuliyetidir. Çünkü zulme rıza göstermek de zulümdür.
Okuduğum bir kıssada haksızlık karşısında susma çok iyi anlatmış canlar…
Kurt, tilki ve aslan birlikte avlanmaya çıkarlar. Bir yaban öküzü, bir keçi, bir tavşan avlarlar.
Aslan kurttan avı paylaştırmasını ister. Kurt, öküzü aslana, keçiyi kendisine, tavşanı tilkiye pay eder.
Aslan:
“Küstah!.. Bu nasıl bölüştürme böyle, ormanın kralı buradayken sana hisse düşer mi?” der ve onu parçalar.
Aslan bu defa tilkiye paylaştırma yapmasını söyler. Tilki:
“Ey şahlar şahı! Tavşanı kahvaltıda yersiniz, öğle yemeğinde bir keçi yahnisi sizin için iyi olacaktır. Akşama ise öküzü afiyetle yersiniz!”
Aslan “bu adil paylaştırmayı nereden öğrendin dostum?” diye sorar.
Tilki, parçalanmış kurda bakarak cevap verir: “Bu küstah kulunuzdan efendim!
Kim bir kötülük ve haksızlık görürse onu eliyle düzeltsin; eğer buna gücü yetmiyorsa diliyle düzeltsin; buna da gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin…” (Müslim, Îmân, 78)
Gücü ele geçirenler genellikle güç zehirlenmesine maruz kalırlar.
Zayıfken kendilerine hak gördükleri şeyleri güçlendikten sonra zayıflardan esirgerler.
Hayallerle gerçeklerin farklı olduğunu yaşayarak, görüyoruz değerli okurlarımız.
Ben şahsım adına bir şey yapamadığım için, çığlıklarım sessiz kaldığı için, sadece Filistin yürüyüşlerinin ötesine geçilmediği için, evladım yatağında rahat uyurken onlarca bebeğin ölümüne seyirci kaldığım için, yediğim ekmekten içtiğim sudan utandığım için, Gazzeli annelerden, babalardan,katledilen bebeklerden ve çocuklardan özür diliyorum.
Saygılarımla…
