Zamanın birinde, bir ülkenin bir kralı varmış. Bu kral, çarşıda çok güzel bir kadın görmüş ve de hemen vurulmuş. Araştırılıp, soruşturulması yapılmış ve semtin en meşhur ve de çok sevilen, saygı duyulan demircisinin karısı olduğu anlaşılmış.
“Kellesini vuralım demircinin, alalım karısını” demiş, kralın “hınk” deyicileri.
“Yok” demiş kral.
“Demirci seviliyor çok” demiş.
“Başka ve akla uygun bir çare” demiş.
Demiş de demiş, çareyi de kendisi bulmuş yine. Çağırmış demirciyi huzura “şafak vaktine kadar bin çivi yapacaksın demirci “ demiş.
Demirci, bunun imkânsız olduğunu bilse de ses etmemiş dışından ve “sabahın bir sahibi var” der, içinden.
“Sabaha bin çivi hazır olmazsa, alırım karını” der kral ve kışkışlar demirciyi almışlar huzurdan.
Gelmiş eve, geçmiş ocağa demirci “bismillah” der, harlar körüğü ve başlar özene bezene çivi
yapmaya.
Demircinin güzeller güzeli karısı pek içerler kocasının bu özen ve çabasına “aşk olsun “ der, ak yüzüne süzülen iki damla yaşla. “Bunca özen göstermek nedir ki, bu heves nedir ki?” der.
“Her sabahın bir sahibi var” der demirci ve özenle yapar çivileri bir bir…
Demir örse, çekiç demire yata yata şekil alır demir ve bir bir birikir kralın siparişi ve demircinin ırzının diyeti çiviler.
Şafak sökende yüz çivi ya var ya yoktur yapılmış ve kralın yaveri çalar kapıyı, telaşla.
“Ne kadar çivi yaptınsa ver” der.
“Bin çivi yapamadım” der demirci.
“Önemli değil, kral bu sabah öldü, tabutunu çakmak için çivi lazım” der yaver ve demircinin yüz kadar çivisini alır gider!
Demirci, güzel karısına döner, sevgiyle gülümser ve bilge “ her sabahın bir sahibi var” der…
Evet, değerli okurlarımız ben şuyum, ben buyum,onu yapar,bunu yaparım demeyeceksin!
İnsanlara karşılıksız iyilik yapmayı ve elinizden gelen çareleri bulmak en güzelidir.
Menfaat için insanları sevmeyin!
Zaten o Menfaat için yapılan sevgilerde fazla sürmez değerli okurlarımız.
Ne zaman, nasıl can vereceksin onu yalnız, Allah bilir.
Şu 3 günlük dünyada, güzel yaşamak ve güzel anılmak en güzeli bence.
Saygılarımla…
