Ticarete yön veren şehirler arasında belki değiliz ama hiç değilse bayram öncelerinde hareketliliğiyle bilinen bir caddemiz vardı. Çarşı pazar tıklım tıklım insanlarla dolar, alış verişte canlılık yaşanırdı. Özellikle, bayram yeni kıyafetleriyle girmek isteyenlerin adresi Gazi Caddesi olurdu.
Tatlı için malzeme almak isteyenler ise Kapalı Çarşımıza gider, kadayıfından, cevizine ne lazımsa alır evlerine dönelerdi. O hareketlik bazen yorucu olsa da, esnaf için hiç değilse birkaç ayın tolere edileceği nakit döngüsünün hızlı olduğu güzel zamanlar içerisinde yer alırdı. Peki değişen ne oldu? Nerde eski bayramlar goy goyunu yapmayacağız elbette.
Her şeyin ateş pahası olmasından bahsetmek daha mantıklı bir konu olsa gerek. Evet, son zamanlarda ekonomide yaşanan gelişmeler, bu bayram etkisini iyiden iyiye belli etmeye başlamış durumda. Henüz bayrama bir hafta kalmış olmasına rağmen, caddeler, yüzlerindeki umutsuzlukla alış verişe çıkan, almak istediği malzemelerini alamayan, belki çocuğunu yeni bir ayakkabıyla sevindirmeyecek, iki poşetle eve gidemeyecek insanlarla dolu.
Galiba ekonomik zorluğun bizler için en acı tablosu bu bayram olacak. Dün 2 liraya aldığımız bir ürünün bugün 20 lira olmasıyla vatandaşın yapacağı bir şey kalmıyor. Asgari ücretlinin geçiminin zar zor olduğu dönemde, bir de bu alışveriş gerçekten maddi manevi olumsuzluk manasına geliyor. Olayın diğer boyutu ise elbette esnaflar. Önceki dönemler yaptığı cironun yarısına bile ulaşamayan esnaflar. Ucuza satmak isteseler, zarar, kârını düşünmek isteseler kayıp! Her hâlükârda hayal kırıklığı. O zaman ne diyoruz; bayram gelmiş neyime anam anam garibem!