Yalan ve sahtekarlığın olduğu bir yerde doğruyu bulmak çok zor gakgom. Çünkü bunlar bir birleri ile tamamen zıttır.
Karşındaki insanı aldatıyorum zannedersin ama, asıl kendinizi aldatıldığınızın farkında değilsinizdir.
Bu aslında şuna benziyor, var iken yok diye yalan söylemek gibidir.
Çok insanlar vardır ki, eğrileri doğrularından çok olmasına rağmen, dürüstlüğü kimseye bırakmazlar.
Allah bu tür insanların şerrinden herkesi korusun.
Dürüstlük her insanda olması gereken bir vasıftır. Doğru eğrilir kesinlikle kırılmaz.
Şimdi birbirine yalan söyleyip, dürüstlüğü unutan cambaz tipli iki insanın yaşadığı bir fıkrayı yazarak yazımı sonlandıracağım.
Cambazın biri, eşeği yularından çekip gelmiş pazara. Bir başka cambaz yanaşmış:
“Kaça bu eşek?”
“Bin lira!”
“Aldım gitti, ver elini helalleşelim!”
Birkaç kişi alıcının kulağına fısıldamış:
“Yahu görmüyor musun, bu eşek topal. Onun için ucuza verdi!”
“O eşek topal değil, tırnağının arasına taş kaçmış. Bu nedenle topal sanıp ucuza elden çıkarmaya bakıyor!”
Eşeği satana koşmuşlar:
“Yahu bu eşek topal değilmiş, tırnağına taş kaçmış!”
Satıcı gülmüş:
“Eşek topal olmasına topal da, öyle sansınlar diye taşı tırnağına ben koydum!”
Alıcıya koşmuşlar:
“Yahu bu eşek gerçekten topalmış, taşı o koymuş. Seni de kandırdı, parayı aldı!”
Alıcı dövünmeğe başlamış:
“Vay namussuz vay! Eğer verdiğim para sahte olmasaydı, beni kazıklayacaktı!”…
Çağımız insanının ahlâk yapısının özeti.
Saygılarımla…
