Pozitif enerjinin gücüne oldum olası inanırım. Her konuda iyileri çağırır, iyi düşünmeye çalışır ve muhakkak motivasyonumu yükseltecek ne varsa onu yapmaya gayret ederim.
Çünkü düşünme şekli, olayların oluş şekline de yansıyor.
“Nasıl bakarsan öyle olur.” deniyor ya, tam da öyle.
Hiç fark ettiniz mi?
Gerekli olduğunda aradığımız her ne ise, her yere baksak da gözümüzün önünde olsa bile imkânı yok bulamayız. O kadar çok enerji ve zaman harcamış oluyoruz ki sonunda sinirlenir üstüne de moralimizi bozar hiç yoktan stres yaşamış oluruz.
Hâlbuki bir süre aradığımızda, eğer bulamıyorsak o an aramayı bırakmak en iyisi. Aramayı bıraktığımız zaman, kendiliğinden bulunma yönelimine girerler.
“Aaaa buradaymış! Oysaki buraya defalarca bakmıştım. Nasıl da göremedim?”
Bu cümleler tanıdık gelmedi değil mi?
Bunu sadece eşya olarak algılamayalım.
Mesela olmasını çok istediğiniz ve planlarını, hayallerini kurduğunuz tatil, gezi, eğitim vs. aklınıza ne gelirse…
Formül asla şaşmaz!
Çok iste, çok emek ver, serbest bırakmak…
Bununla ilgili çok güzel bir hikâye anlatayım;
Dört psikolog arkadaş bir gün bir deney yapmaya karar verirler.
Amaçları, düşünce gücüyle mum ışığını söndürmektir. Bir mum yakarak masanın üzerine koyarlar ve masanın etrafına otururlar. Olanca güçleriyle muma yoğunlaşırlar.
Mumun ışığında herhangi bir hareket yoktur. Yoğunlaşmaya devam ederler. Ama mum ışığında en ufak bir titreme bile olmaz.
Bir saati henüz devirmişlerdir ki tam o sırada sokaktan gürültüyle bir kamyon geçer. Dışarıdan gelen gürültüyle birlikte bu dört arkadaş irkilir ve muma yoğunlaşmayı bırakırlar. O anda mumun ışığı sönüverir.
Evrenin kuralı bellidir. İste ve serbest bırak.
Serbest bıraktığında, ne istersen o sana gelir. Ama önce istemek zorundasın!
Newton, kafasına elma düşünce yerçekimini buldu. Hâlbuki o güne kadar hiç kimsenin kafasına ağaç altında uyurken, elma düşmemiş miydi?
Peki, Arşiment’ e ne demeli!
Hamamda iken suyun üzerinde duran tasın batmadığını gören Arşiment, suyun kaldırma kuvvetini bu şekilde buldu. O güne kadar tas, suyun üzerinde hiç kalmamış mıydı?
Peki, neden?
Newton, yer çekimini; Arşiment, suyun kaldırma kuvvetini buldu… Niye normal bir insan bunu göremedi de üzerine yıllarca deneyler, çalışmalar yapanken rastlantı sonucu bulundular.
Çünkü saatlerce verilen bir emek vardı. Çünkü bulmayı çok istiyorlardı. Çok çalıştılar ve serbest bıraktıkları bir anda da buldular.
Newton, elma düşerken uyuyordu;Arşiment’ te o sırada hamamdaydı. Yani düşüncelerini serbest bırakmışlardı.
Beklemekte olduğun şey, ancak onu beklemeyi unuttuğun zamanlarda gerçekleşir. Bu +evrenin “Sen bakarken soyunamıyorum.” deme şeklinden başka bir şey değildir.
