İçinde yaşadığımız dünyada her dönem ön plana çıkan ve dünya devletlerinin birbiri ile çatışmasına neden olan değerlerin maalesef dünyamıza olumsuz yansımaları ve oluşturduğu sıkıntılar devam ediyor. Dün petrol, altın, doğalgaz ve zengin madenlerin yerine önümüzdeki yıllarda Gıda ürünleri alacak. Dünyanın artış gösteren nüfusuna karşılık gıda üretimi yapılan arazilerde yaşanılar daralma tüm ülkeleri bu alanda yeni araştırmalara ve uygulamalara yönlendiriyor. Topraksız tarım da bunların başında yer alıyor. Yine gıda konusunda yaşanabilecek olumsuzlukları azaltma adına mevcut tarımsal alanların en verimli şekilde değerlendirilmesi de yapılan çalışmalar kapsamında yer alıyor.
Yapılan araştırmalara göre ülkemizde bir yıl içinde 214 milyar liralık gıda israfının yapıldığı, günlük bazda yaklaşık 5 milyon ekmeğin çöpe atıldığının tespit edildiği belirtilmektedir. Bu rakam hayli korkunç durmaktadır.
Nüfusun her yıl kayda değer oranda arttığı günümüzde, sanayileşme ve teknoloji çağı ile birlikte hızla gelişen ve değişen dünyada, çeşitliliğin ve alternatif seçeneklerin çoğalması nedeniyle, bilinçsiz tüketimin artmasına paralel olarak, gıda israfındaki artış, devasa boyutlara ulaşmış durumdadır. Bununla birlikte aynı dünyayı ve hatta aynı mahalleyi birlikte paylaştığımız bir kısım insanların açlık sınırının çok altında yaşamaya çalışması da oldukça düşündürücü bir hal almıştır.
Dünyada ve elbette Türkiye’de yemek israfı sorunun önüne geçilebilmesi için, tüketim amacıyla, ancak ihtiyaç fazlasını almamalıyız. Bilinçli tüketim kültürünün daha ilk çağlardan itibaren bir kültür anlayışı olarak öncelikle yerleştirilmesi gerekmektedir. Gıda israfı sorununun çözümüne yönelik kampanyalara, eğitim ve teşviklere ağırlık verilmesi halinde de israf oranlarında kayda değer bir azalma olduğu gözlemlenmiştir. Geri dönüşümü mümkün olanlar için geri dönüşüm alternatifleri değerlendirilmeli, en kötü ihtimalle, geri dönüşümü mümkün olmayan ihtiyaç fazlası gıdaların sahipli veya sahipsiz hayvanlara yiyecek olarak değerlendirilmesi de ayrıca düşünülmelidir.
Sonuç olarak, etrafımızda çöpten ekmek toplayarak yaşamaya çalışan insanların yaşadığı bir dünya, gıda israfının ulaştığı boyut itibariyle gerçek anlamını yitirmiş bir dünyadır. Özellikle de tabaklarımızda ki yemekleri bitirecek kadar dolduralım. Aç gözlülük yapmayalım. Çok çeşitlilikten kurtulalım. Tarım arazilerimizi daha verimli kullanmanın çalışmalarını yapalım. Özellikle miras kalan tarım arazilerinin dağlık küçülmesi yerine toplulaştırıp kullanımının sağlanması, buradan yapılacak üretimin gelirinin mirasçılarca bölüşülmesini sağlayalım.
Dünyanın yarının da ülkelerin gıda üzerinden bir savaşa girmesi söz konusu. Bu nedenle öncelikli olarak gıda üretimini artırmalı, tarımsal arazilerin yeniden en verimli şekilde işlenmesi ile üretimi artırmalı ve ürettiğimizi ülkemizde tutmalıyız. Aksi haldi gelecek yıllarda gerek küresel iklim değişikliği gerek tarımsal arazilerinin daralması ve üretimin düşmesi ve sonuçta yaptığımız israf ülkemizin sıkıntı yaşamasına neden olabilir.
