Elazığ bulunduğu coğrafyanın 45-50 yıl önce çok önemli bir merkezi , o dönemde ülkenin gelişmesini planlayan Devlet Planlama Teşkilatının (DPT) da dikkatini çeken illerinden biriydi. DPT yaptığı 3. 5 yıllık kalkınma planında Elazığ’ın metropol kent olması için yatırımlar ile desteklenmesi gerektiğini açıklamıştı. Ancak geldiğimiz noktada baktığımız da o günkü tavsiye neden ve belirlenen hedeflerin çok uzağında kalan bir il konumundayız.
Elazığ’ın dün sahip olduklarına şöyle bir bakalım. İlimizde İplik fabrikası, Bakır Fabrikası, Simli Gümüş fabrikası, Ferrokrom Fabrikası, Azot Fabrikası, Şarap Fabrikası, Şeker Fabrikası, Keban Barajı ile birlikte Keban Plastik Fabrikası, Tuğla fabrikalarının olduğunu görüyoruz. Bugün bunların birçoğu kapanmış kalanları da özelleştirilmiş durumda. Özelleştirilmesi planlanan ancak yapılan çalışmalar sonucunda şimdilik vazgeçilen Şeker Fabrikasının dışında fabrikamız kalmamış durumda. Yani dün ili ön plana çıkaran ve metropol kent olması planlanan Elazığ’dan bugünkü Elazığ’a gelmişiz. Aslında burada bu fabrikaların neden kapatıldığını sorgulamak gerekiyor. Rezerv yok diyenler olacak. Peki Maden’de bulunan ve ülkemizin Cumhuriyet tarihindeki en önemli rezervi olarak belirtilen Bakır rezervi bu tezi çürütmüyor mu?
Burada ilin yönetimini üstlenen ve ilin planlamalarını yapanların bir zaafiyet içinde olduğunu düşünmemiz sanırım ki yanlış olmaz. Mevcutları korumak bir yana üzerine ne ilave etmişiz. Evet ilimizin ekonomisine baktığımız da karma bir ekonomiye sahip olduğumuzu görüyoruz. Yeni bir yandan OSB’ler kurularak sanayinin gelişmesini amaçlaması diğer yandan Tarım ve Hayvancılık ile var olmanın mücadelesini vermişiz. Ancak her iki alanda da arzu ettiğimiz yerde değiliz.
Fırat Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Bilal Çoban, ilimizin kurtuluşu için uzun bir çalışmanın sonuçlarını bu hafta içinde açıkladı. İlin ve İlçelerimizin ayrı ayrı swot analizlerini yaparak ilimizin ve ilçelerimizin güçlü ve zayıf yanlarını ortaya koyup, buradan hareketle yeniden bir kalkınmanın hamlesinin yapılmasının çalışmalarını başlatma adına bu çalışması ile kılavuz olacak bir yol haritasını oluşturmuş durumda. Bu çalışmalarını topladığı Kitaplarının önümüzdeki süreç içinde ilimizin Kırmızı Çizgileri olarak görmemiz ve bu doğrultuda planlamaları yapmamız gerektiğini düşünenlerdenim. Prof.Dr. Bilal Çoban’ın yaptığı çalışmanın da belki eksik yanları vardır. Burada öncelikli olarak siyasilerimizin ardından da ilimizde ki Sivil Toplum Kuruluşlarının bu çalışmayı dikkate alarak incelemelerini, gelecek yıllar adına yapılacak olan planlamalarına ışık tutması adına bu çalışmayı sahiplenmelerini istiyorum.
Dün olmamız gereken yere gelemememizin üzüntüsünü, Prof.Dr. Bilal Çoban’ın belirttiği 2034 yılına kadar yapılacak olan çalışmalar ile Elazığ kentinin kuruluşunun 200. Yılında bu çalışmadan esinlenerek belirli bir yere taşımanın adımlarını atalım. Geleceğimiz için, çocuklarımız için, ilimiz ve ülkemiz için bu çalışmaları yapmamız gerektiğini düşünüyorum. Belki dün sahip olduklarımızı geri getiremeyebiliriz ancak, yeni imkânlar ile ilimize yeni tesisler ve projeler kazandırıp Elazığ’ı bulunduğu coğrafyada yeniden ön plana çıkarmayı sağlayabiliriz.
