Ne olacak ki?
Benim oy verdiğim parti iktidar olduktan sonra bakanların, bürokratların, yöneticilerin nereli olduklarının ne önemi var? Kim ehilse o yönetsin? Kim layıksa o atansın?
Yerelde de aynı mantık. İki dakikada her şeyi tarttık hemen tüm halkımızı adilane bu söylemle popülarite kazanacağımız yana ayarttık.
2002’den beri Palu ve etrafı her daim ezici bir çoğunlukla Ak Parti demiş yerli Elazığ Mehmet Ağar’ın girdiği seçimde Ağar demiş diğer tüm seçimlerde Ak Parti demiş. Yerli Elazığ hasbel kader Ak Partiye oy vermediği zaman da tercihini büyük oranda MHP’den yana kullanmıştır.
Denilebilir ki o halde nasıl oldu da yıllar sonra ilk defa CHP Elazığ’dan bir milletvekili çıkardı. CHP’de biz de biliyoruz ki bu kazanım partinin siyasal başarısı değil, siyasette bloklaşmanın getirisi idi. Zannımca Gürsel Erol’un vekillik anlayışı ile kişisel performansı, önümüzdeki seçimlerde CHP’nin bir kazanımı olacaktır.
Yirmi yılı aşkındır sürekli Ak Parti diyen ve MHP’yi de hiç ihmal etmeyen Elazığ malesef hiç Bakan çıkaramadı. Siyaset arenasındaki haziruna baktığımda çıkaramayacak da. Şehrimiz bu konularda vasıfsız olsa da ülkemizin her daim her alanda bakanı, bürokratı, yöneticisi var zaten. Elazığ Bakan çıkarsa ne olur? Çıkarmasa ne olur? Haklısınız normalde öyle olmalı ama normlar öyle işlemiyor.
Elazığ’ın bir bakanı olsaydı devletin et kombinası şehrimizde olurdu bu gün hayvancı her kestirdiği hayvanda bıçak oyununa gelip bir kaç kilo et kaybetmezdi?
Sütaş Elazığ’a gelmek isterken Cevdet Bey’in arzusu ve ısrarı üzerine Bingöl’e yerleşmezdi.
Bu gün yapımı muallakta kalan Pertek Köprüsü yıllar önce tamamlanmış olup Tunceli Erzincan’a merkez olma dışında Karadeniz Ortadoğu hattının transit geçiş güzergâhı olurduk. Karadeniz’de yapılan bunca tünele, yola ve köprüye baktığımızda ne kadar askıda kaldığımızı anlamak biraz daha rahat olur diye düşünüyorum.
Yüksek rezervde cevherlere sahip Madenimiz yokluğa, yoksulluğa mahkum olmazdı. Madenlerimiz çıkarıldıkları bölgede işletilip ilçemiz, şehrimiz ve bölgemiz ihya olurdu.
Nasılsa Bakansızız. Bizim zenginliklerimiz taşınır, bize gelmesi gerekenler başka yerlere verilir. Akledenimiz bu işe bakar durur ötekiler de yokluk der yorulur.
Eskiden bölgede hastane merkezi olan Elazığ bu fonksiyonunu Recep Akdağ’ın yüzü suyu hürmetine Erzurum’a kaptırmış. Böylelikle hastanelerimiz de prestij kaybından ölüme mahkum olmayacaklardı.
Depremle yıkılan Elazığ inşa edilirken birinci dereceden Karadenizli müteahhitleri ihya etmezdi. Elazığ, komşu iller ve sonrasında uzaklar şeklinde bir dağılım gerçekleşirdi.
MTA’nın Cip köyünde bulduğu termal su bir tek kuyuyla kapatılmazdı bölgede bir çok kuyu araştırılırdı. Elazığ şimdiye dek termal cennetine döndürülürdü. Hem termal sağlık otellerimiz hem de kocaman alana sahip termalle ısıtılmış seralarımız olurdu. Elazığ Doğu Anadolu’nun, Karadeniz’in Ak Deniz’i olup turfanda sebze meyva cenneti olurdu.
Hoş bu konuda yöneticilerimizin beceriksizliğini ıskalamak haksızlık olur onlar ne eder ederlerdi yine bu termali fonksiyonsuz kılarlardı. Çünkü bu süreçte MTA’nın Genel Müdür’ü Elazığlıydı buna rağmen bir kaç kuyu daha vurma yerine siyasal şovla termali bir tek kuyuya mahkum ettik. Halbuki MTA Genel Müdürünün hoş görüsüne rağmen küçük düşünmeye yemin etmiş yöneticilerimiz ve siyasetçilerimiz baskın çıktı yalnızca bir kuyuya kaldık.
Siyasetçilerimizin, yöneticilerimizin basiretsizliği, şehrimizin bakanlarının olmayışı bizi, şehrimizi lime lime, parça parça yoklaştırdı, yoksullaştırdı. Yok olmaya doğru da götürüyor.
Bu gün 5. ya da 6. Organize Sanayisini kurması gereken Elazığ hala küçük sanayilerden ve organize sanayilerden mahrum. Turizmde dünyaya açılmak için UNESCO’ya baş vuran Elazığ malesef tarihçi bir başkana rağmen Harput’a yapılan Cam Seyir Terası yüzünden UNESCO’dan diskalifiye olmuş durumda.
Gördüğüm kadarıyla bizler düşünmeden adım ata ata bu stratejik coğrafi konuma, bu şaşaalı tarihi geçmişe ve bu güzelim doğaya sahip Elazığ’ı her gün bir adım daha öldürüyoruz. Bari güzel kubbeli bir kabir yapıp oraya gömsek.
