Seçim döneminden bu yana Türkiye’de yatırım, üretim ve ihracata dayalı bir ekonomik model uygulamasına rağmen, teşvik belgeli sabit yatırımlarda istenilen seviyele ulaşılamadı.
Üstelik yüzde 64,77’lik enflasyon ve yatırım adedindeki artışa rağmen, 2023 yılında teşvik belgesine bağlanan yatırım tutarı önceki yıla göre yüzde 11,3 oranında azalarak 1 trilyon 413 milyar liradan 1 trilyon 253 milyar liraya geriledi. Teşvikli yatırımlar kapsamında yaratılan istihdam da 345 bine düştü. Sektörel bazda en yüksek azalış yüzde 92,7 ile İliç’te yaşanan toprak kaymasıyla gündeme gelen madencilik sektöründe yaşandı.
Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Teşvik Uygulama Genel Müdürlüğü istatistikleri, TOBB ve TESK tarafından yayınlanan açılan ve kapanan işyeri istatistiklerine baktığımızda Ülke genelinde 2023 yılında işlerin iyi gitmediği ve 2022 yılına göre her alanda gerileme yaşandığını görüyoruz.
Elazığ’a baktığımızda da durum Türkiye gibi… 2022 yılında 100 Yatırım Teşvik Belgesi alınmışken 2023 yılında bu sayı 66’ya düşmüş. Yani yüzde 34 oranında bi düşüş söz konusu. Yatırım Belgesindeki bu düşüş sadece rakamdan ibaret değil elbette… Yatırım tutarı da 7 milyar 386 milyondan 3 milyar 867 milyona düşmüş. İstihdam boyutu ise daha vahim… 2022 yılında 100 yatırımın ön gördüğü istihdam 8 bin 713 iken, 2023 yılındaki 66 Yatırım Teşvik Belgesi ile hedeflenen istihdam 2 bin 747’ye düşmüş…
2024 yılı Ocak ve Şubat verileri ise henüz yayınlanmış değil… Ama 2023 yılının son çeyreğine baktığımızda aşağı doğru seyreden sürecin devam ettiği görülüyor.
İşsizlikte zaten Türkiye ortalamasının üzerinde olan Elazığ’da 2024 ve sonrası daha ciddi bir risk oluşturuyor.
Ekonomi keşke Sayın Bakan Nebati’nin gözlerindeki ışıkla ifade edilse idi… Hatırlayın “ Doların 20-25 hatta 30 TL olacağını söyleyenler var. TL zaten dibi görmüş daha nereye gidecek” falan söylemleri ve ayağı yere basmayan bir ekonomik vaat… Ama işte ekonomi de sağlık gibi bir takım veriler ve yapılan testler neticesinde doğru sonuca ulaştırıyor… Doru teşhir ve doğru tedavi uygulanmaz ise maalesef dördüncü evrede ne ilaç ne hekim ne ışık çok fayda etmiyor…
Ekonominin 4’üncü evrede olduğunu teşhis etmek için uzman olmaya falan gerek yok… Sokaklar, Pazar, iç ticaret, alım gücü falan zaten herşeyi özetliyor.
Aslolan karalar bağlamak yerine krizden nasıl çıkılır üzerine yoğunlaşmak…
Elazığ yerelde ne yapabilir konusu üzerinde mutabık kalmak…
Böyle bi sorun olup olmadığına karar vermek…
Aksiyon almak ve kararlılıkla arasında durmak…
Yerel tüm aktörler bugün işini gücünü bırakıp tek hedef ve bir kriz eylem planı yapmak için bir araya gelmeli…
2000’li yılların başında bu şehir o zor günlerde bunu yaptı…
Şimdi de aynı süreci yaşıyoruz…
Valilik, Belediye, Meslek Odaları, STK’lar, siyasi tüm aktörler bu işin öncüsüdür…
Şehir için sihirli değnek budur…
