Bismillahirrahmanirrahim
Rasulullah (sav)’in sabah namazlarından önce kıldığı namazlarda İhlas Suresi ile birlikte kafirun suresini okurmuş.
Kâfurun Suresi; imanın düşünceye dönüşmesini sağlar.
Kâfirun Suresini okurken çıkan sesler, yumuşatıcı özelliğine sahiptir.
Bu nedenle kâfirler hiddetlenmemiştir.
Bir düşüncenin oluşması veya ifade edilmesi gerektiğinde kullanılan kelimeler kadar harflerin çıkardığı seslerde önemlidir.
Karşı tarafı hiddetlendirmemelidir.
Böylelikle söylenen söz veya anlatılmak istenin düşünce muhatap tarafından değerlendirme imkânı bulsun.
Kâfirun Suresindeki din ayrımı, düşüncenin yaşayacağı alanını da sınırlar.
Çünkü din, zaman ve mekân olarak insanın yansımasıdır.
Din soyut olarak insanın kalbinde değildir.
Psişik bir durum hiç değildir.
Ferdin psikolojisinden ve toplumun sosyolojisinden bağımsız değildir.
Sosyo-psikolojik olarak hayatın ta kendisidir.
Hatta hayatın devamının garantisini sağlamakla görevli olan siyaset sisteminin temelidir. Halifenin ve/veya imamın değere buradan kaynaklanmaktadır.
Yoksa şeriat kelimesi, hukuki normların
Kuran-ı kerim’den alınması değildir.
Dinin insan kalbindeki yansıması iki çeşittir: İman ve küfür.
Bu nedenle İstiklal ve Divanyolu caddeleri ve Taksim ve Sultan Ahmet Meydanları gibi mekânlar din algısının sosyolojik alan yansımasıdır.
Bu böyle biline…
Selametle… akö
